Cüneyt ÜLSEVER  culsever@hurriyet.com.tr
11 Aralik 2005
Ben Rumeli asilli bir Türk’üm!


BEN bir mübadilim! Yunanistan’in Kavala Ili, Drama Ilçesi, Sarisaban Nahiyesi, Kurudere Köyü’ndenim.

Babam orada dogmus, anam ise Samsun’da. Ama onun ailesi de ayni köydenmis.

Ailemin ‘oralarda’ dogan son üyesi geçen sene 95 yasinda Samsun’da vefat etti.

Artik, oralarda dogmus aile ferdimiz yok.

Ama yine de ben hiç görmedigim, hiç gitmedigim ‘o’ yere aidim!

Hiç gitmedigim, hiç görmedigim o yere ait olmaktan da büyük gurur duyuyorum.

* * *

Geçen hafta Samsun Mübadil Dernegi’nin davetlisi olarak ailemin 1923-24’te Yunanistan’dan göç ettigi Samsun’da ayni geçmisi paylasan mübadil kardeslerimle kucaklasma, dertlesme, sohbet etme imkánini buldum.

Dernegin Baskani Akin Üner ve bu davetin gerçeklesmesini saglayan Asagiçinik Belediye Baskani Halil Inci basta olmak üzere tüm mübadil dostlarim beni bagirlarina bastilar.

Asagiçinik’e yerlesik köylülerimin gösterdigi misafirperverligi artik ömrüm boyunca unutamam. Yedigim Rumeli yemeklerinin tadini artik damagimdan silemem.

‘Hemserim’ Mustafa Kemal Atatürk’ün Asagiçiniklilere mübadele yillarinda verdigi ve 80 yildir onun hatirasina göz nuru gibi korunan evin önünde çektirdigim fotografin bana yükledigi ödevi artik zihnimden koparamam.

* * *

Anayurdu birakip atayurda siginanlarin kucaklasmasinda ortak payda; ortak bir gelenegi, ortak bir yalnizligi, ortak bir kaderi paylasmaktir.

Ortak payda, Rumeli’den getirdigi ve sapasaglam ayakta duran gelenek, görenekle gurur duymaktir.

Ortak payda, çulunu satarak evladini okutma israridir. Egitime duyulan saygidir.

Ortak payda, inancina siki siki sarilirken yüce dinini siyasetin agina düsürenlere duyulan öfkedir.

Nihayet ortak payda, ‘hemserisinin cumhuriyeti kurmasi’ nedeniyle övünmektir.

* * *

Genç baskan Akin Üner’in etrafinda toplanan orta yasli mübadiller, baskanlariyla, Rumelili (Avrupali) olanlarin sahip olabilecegi bir olgunluk seviyesiyle mutlu oluyorlar.

Gelecegin önemli siyasetçisi olacagi kesin Belediye Baskani Halil Inci, insanlara verdigi sicak mesajlarla herkesi kucaklamayi beceren bir yapiya sahip.

Bir mübadil olarak böyle gençlere sahip oldugumuz için büyük gurur duydum.

* * *

Alt kimlik-üst kimlik tartismalarinin ortasina düsen; Basbakan’iyla, aydiniyla çok hassas bir konunun kepaze edildigi bir ortamda yaptigim bu ziyaret bana farkli bir bakis açisi da verdi.

Asagiçinik’te sokakta kosusturan mübadil kizanlari seyrederken garip duygular yasadim. Sari kafali, renkli gözlü kizanlar, kavruk normal yurdum insanindan çok farkli bir görünüm çiziyorlardi. Ama, hepsi Türk’tüler. Neden? Sadece öyle hissettikleri için. Onlar alt-üst kimlik kavramlarini bilmiyorlardi dahi!

Samsun’da mübadil akrabalarim, dostlarim, köylülerimle kucaklasirken tek bir duygum vardi:

Ben Rumeli asilli bir Türk’üm!

Kimse; ama kimse bu duyguyu benden koparip atamaz!